گلهای رنگارنگ
اواز: حسین قوامی
ترانه: الهه
با همکاری: پرویز یاحقی
اهنگ وترانه: عارف قزوینی
اشعار:شهریار/اذر بیگدلی/عراقی
گوینده: روشنک
مطلع غزل اواز:
گربه رخسار تو ای دوست نظر داشتمی
نظر از روی خوشت بهرچه برداشتمی؟
گر ندادی جگرم وعده ی وصلت هر دم
کی دل ودیده پر از خون جگر داشتمی؟
ای که از جان سراسر جانی
جان چه باشد؟ که تو صد چندانی
تو چه چیزی ؟ چه بلایی؟ چه کسی؟
فتنه ای؟فتنه گری فتانی؟
ارزوی دل بیمار منی
صحتی؟ عافیتی؟ درمانی؟
مطلع تصنیف:
نه قدرت که با وی بنشینم
نه طاقت که جز وی ببینم
شدست آفت عقل و دینم
ای دلارا، سرو بالا
کار عشقم چه بالا گرفته
در سر من جنون جا گرفته
جای عقل، عشقت یک جا گرفته
خانه‌ی دل به یغما گرفته
آفت تن، فتنه‌ی جان
رهزن دین، دزد ایمان
ترک چشمت، نی ز پنهان
آشکارا، ای نگارا
خانه‌ی دل به یغما گرفته
بر سر من جنون جا گرفته
سوزم از سوز دل ریش
خندم از بخت بد خویش
گریم از دست بداندیش
خواهمش بینم کم و بیش
گریه راه تماشا گرفته
بر دل ریشم مزن نیش
ز آه مظلومان بیندیش
کن حذر از آه درویش
گوئیت دل ای جفاکیش
آتش فتنه بالا گرفته
سختی از سنگ خارا گرفته
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود