گلبانگ

اواز: محمد رضا شجریان/محمود محمودی خوانساری

بخش نخست

اهنگ: حسین علیزاده

شعر: فریدون مشیری

به کجاها برد این امید ما را؟ 
نشد این عاشق سرگشته صبور 
نشد این مرغک پربسته رها 
به کجا می روم یارا؟ به کجا می برد مارا؟ 
ره این چاره ندانم به خدا؛نشود دل نفسی از تو جدا 
... به هوایت همه جا در همه حال 
به امیدی بگشایم شب و روز پر و بال 
غم عشقت دل ما را 
به کجاها برد بالا؟

بخش دوم

اواز: محمود محمودی خوانساری

همنواز اواز: فرهنگ شریف

غزل اواز: هوشنگ امیر ابتهاج ( سایه)

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست 
تا اشارات نظر نامه رسان من توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم 
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست 
تا اشارات نظر نامه رسان من توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم 
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش ،ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزارن من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل
هرکجا نامه عشق است نشان من و توست

سایه زاتشکده ماست فروغ مه مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست