گلبانگ

اواز: نادر گلچین

همنوازان: حبیب الله بدیعی/منصور صارمی/جهانگیر ملک

غزل اواز: رهی معیری/عارف قزوینی

همراه خود نسیم صبا می برد مرا

یارب چو بوی گل به کجا می برد مرا...؟

سوی دیار صبح رود کاروان شب

باد فنا به ملک بقا می برد مرا

با بال شوق، ذره به خورشید می رسد

پرواز دل به سوی خدا می برد مرا

گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش؟

مستانه گفت دل: که مرا... می برد مرا...

برگ خزان رسیده بی طاقتم رهی....

یک بوسه نسیم...، زجا می برد مرا...

ای امان از فراقت امان

مردم از اشتیاقت امان

از که گیرم سراغت امان

امان امان امان ای امان

چشم لیلی چو بر مجتون شد

دل زدیدار او پر خون شد

خون شد از راه دل بیرون شد

امان امان امان ای امان