گلبانگ

اواز: علی اصغر شاهزیدی

کلام: حکیم طوس فردوسی

اهنگ همایون : علی تجویدی

همنوازان: علی تجویدی/هابیل علی اف /جهانگیر ملک

به اهتمام: فریدون شهبازیان

بناهای آباد گردد خراب ز باران و از تابش آفتاب

پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد و باران نیابد گزند

برین نامه بر عمرها بگذرد بخواند هر آن کس که دارد خرد

بسی رنج بردم بدین سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی

جهان کرده ام ازسخن چون بهشت از این بیش تخم سخن کس نکشت

چو این نامور نامه آمد به بن ز من روی گیتی شود پر سُخُن

نمیرم از این پس که من زنده ام که تخم سخن را پراکنده ام

هرآن کس که دارد هـُش و رای ودین پس از مرگ، بر من کند آفرین