گلبانگ

از بزم طرب باده گساران همه رفتند

ما با که نشینیم که یاران همه رفتند

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

خرقه جایی گرو باده ودفتر جایی

غمت در نهانخانه دل نشیند

به نازی که لیلی به محمل نشیند

خلد گر به بای خاری اسان برارم

چه بسازم به خاری که در دل نشیند

بنازم به بزم محبت که ان جا

گدایی به شاهی مقابل نشیند

ای گمشده دل کجات جویم

در دام که مبتلات جویم

ای کشته ی غمزه نکویان

از چشم که خونبهات جویم

دیروز چو افتاب بودی

امروز چو کیمیات جویم

به هر بزمی به هر جمعی نظر کردم تو را دیدم

زهرکویی ز هر شهری گذر کردم تو را دیدم

نشانی گر از هنر دیدم

تو را انجا جلوه گر دیدم

به هر گلشن رنگ وبو دیدم

نشانی از نقش او دیدم

به بنهانی گر چه بیدایی تو نابیدا از چه با مایی

بخنند گه در خیال من جمال تو کرده غوغایی

ندیدم من چون تو زیبایی

مرا بی تو که شکیبایی