گلبانگ

اواز: هایده

اهنگ وتنظیم: علی تجویدی

کلام ترانه: پرویز وکیلی

کلام اواز: رهی معیری

همنوازان: مجید نجاحی/علی تجویدی/جهانگیر ملک

کلام متن: موید ثابتی/عماد خراسانی

گوینده: اذر پزوهش

مطلع ترانه:

زمونه ای شده که کس وفا نداره
شراب کهنه مستی و صفا نداره
اهل دلی ز حال دل خبر نداره 
دعای عاشقونه هم اثر نداره
زمونه ای شده که بوسه سرد سرده
گلهای سرخ عاشقونه زرد زرده

تو این زمونه من خریدار تو بودم
دیوونه ای بودم گرفتار تو بودم

زمونه ای شده پر از غم جدایی
کسی نمیخونه نوای آشنایی
عاشق تو این زمونه غمخواری نداره
افسانه مجنون خریداری نداره
زمونه ای شده که مست دل شکسته
بر خاک ساغر و پیاله ها نشسته
تو این زمونه من خریدار تو بودم
دیوونه ای بودم گرفتار تو بودم

دل من مست میخونه هاه دل من 
شراب سرخ پیمونه هاه دل من 
تو بودی که با او وفا کردی
مرا با غمش آشنا کردی

ببین این دل منو تا کجا میکشونه
غم او جانمو آخر به لب میرسونه
مرا دل اسیر بلا کرده 
میون رغیبون رها کرده

مطلع اواز:

همراه خود نسیم صبا می برد مرا

یارب چو بوی گل به کجا می برد مرا...؟

سوی دیار صبح رود کاروان شب

باد فنا به ملک بقا می برد مرا

با بال شوق، ذره به خورشید می رسد

پرواز دل به سوی خدا می برد مرا

گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش؟

مستانه گفت دل: که مرا... می برد مرا...

برگ خزان رسیده بی طاقتم رهی....

یک بوسه نسیم...، زجا می برد مرا...