گلبانگ

گلهای رنگارنگ برنامه شماره 220 ( نسخه ویرایش شده توسط جناب دکتر خرم ابادی زاد

اواز: حسین قوامی

ترانه: مرضیه

غزل اواز: مولانا

ترانه سرا: رهی معیری

اهنگ در مایه دشتی: مرتضی خان محجوبی

همنواز اواز: مرتضی محجوبی

گوینده: روشنک

غزل اواز: مولانا

ان روح را که عشق حقیقی شعار نیست

نابوده به که بودن او غیر عار نیست 

در عشق باش که مست عشقست هر چه هست

بی کار و بار عشق بر دوست بار نیست 

گویند عشق چیست بگو ترک اختیار

هر کو ز اختیار نرست اختیار نیست 

عاشق شهنشهیست دو عالم بر او نثار

هیچ التفات شاه به سوی نثار نیست 

عشقست و عاشقست که باقیست تا ابد

دل بر جز این منه که بجز مستعار نیست 

تا کی کنار گیری معشوق مرده را

جان را کنار گیر که او را کنار نیست 

آن کز بهار زاد بمیرد گه خزان

گلزار عشق را مدد از نوبهار نیست 

آن گل که از بهار بود خار یار اوست

وان می که از عصیر بود بی خمار نیست 

نظاره گو مباش در این راه و منتظر

والله که هیچ مرگ بتر ز انتظار نیست 

بر نقد قلب زن تو اگر قلب نیستی

این نکته گوش کن اگرت گوشوار نیست 

بر اسب تن ملرز سبکتر پیاده شو

پرش دهد خدای که بر تن سوار نیست 

اندیشه را رها کن و دل ساده شو تمام

چون روی آینه که به نقش و نگار نیست 

چون ساده شد ز نقش همه نقش ها در اوست

آن ساده رو ز روی کسی شرمسار نیست 

از عیب ساده خواهی خود را در او نگر

کو را ز راست گویی شرم و حذار نیست 

چون روی آهنین ز صفا این هنر بیافت

تا روی دل چه یابد کو را غبار نیست 

گویم چه یابد او نه نگویم خمش به است

تا دلستان نگوید کو رازدار نیست

 ترانه: رهی معیری

همه شب نالم چون ني ، كه غمي دارم
دل و جان بردي ، اما نشدي يارم
با ما بودي ، بي ما رفتي.
چون بوي گل به كجا رفتي؟
تنها ماندم ، تنها رفتي
چون كاروان رود...
فغانم از زمين بر آسمان رود
دور از يارم ، خون مي بارم
فتادم از پا به ناتواني
اسير عشقم ، چنان كه داني
رهائي از غم نمي توانم 
تو چاره اي كن كه ميتواني
گر ز دل برآرم آهي 
آتش از دلم خيزد
چون ستاره از مژگانم
اشك آتشين ريزد.
چون كاروان رود
فغانم از زمين 
بر آسمان رود
دور از يارم خون مي بارم
نه حريفي تا با او غم دل گويم
نه اميدي در خاطر كه تو را جوبم
اي شادي جان ، سرو روان،
كز بر ما رفتي،
از محفل ما ، چون دل ما 
سوي كجا رفتي؟؟
تنها ماندم ، تنها رفتي
چو ن بوي گل به كجا رفتي؟؟
به كجائي غمگسار من 
فغان زار من بشنو...... باز آ
از صبا حكايتي از روزگار من بشنو
باز آ ..... باز آ..............سوي رهي 
چون روشني از ديده ما رفتي
با قافله باد صبا رفتي
تنها ماندم ، تنها ماندم.......

این برنامه جز برنامه هایی است که کمتر در درسترس صاحبدلان بوده است 

اعلام شماره در ابتدای برنامه با صدای اقای تقی روحانی